တမလြန္ဘ၀ရိွႏိုင္ပံုယုတ္ၱိမ်ား

   တမလြန္ဘ၀ကို ယံုၾကည္မႈသည္ လူတို႔၏ ပင္ကိုယ္ဆန္းစစ္ေတြးေခၚမႈအရ ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ လူသည္ အသိၪဏ္ကို အသံုးျပဳေတြးေခၚတတ္စကပင္ ““လူသည္ ဤဘ၀သို႔ မေရာက္မီ ယခင္က တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ဘူးခဲ့သေလာ၊ လူေသၿပီးသည့္အခါ တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္ရန္ရိွေသးသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လူသည္ ယခုပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္စၿပီး ယခုပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္ပင္ ၿပီးဆံုးသြားေတာ့ မည္ေလာ’’ စေသာဘ၀ဆိုင္ရာ ေမးခြန္းမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ ေမးလာခဲ့ပါသည္။ မ်ားစြာေသာလူတို႔က လူသည္ ဤပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္ စၿပီး ဤပစၥဳပၸန္ဘ၀တြင္ ဆံုးမည္မဟုတ္၊ ယခင္ကစ၍ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေသၿပီးေနာက္ တြင္လည္း ျပန္လည္၍ ျဖစ္ဦးမည္ဟု ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ ဤသည္မွာ ေနာက္ဘ၀ကို ယံုၾကည္မႈ၏ အစပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာ၌ လူတို႔ယံုၾကည္ခဲ့သည့္အတိုင္း တမလြန္ဘ၀မ်ား ရိွႏိုင္,မရိွႏိုင္ (သို႔မဟုတ္) ေနာက္ဘ၀ရိွ,မရိွဆိုသည္ကို ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ရန္လိုပါသည္။

       ယေန႔ေခတ္ သပၸံပညာသည္ အလြန္တိုးတက္ ေနေသာေခတ္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ အရာရာကို သိပၸံပညာျဖင့္ ခ်ိန္ထိုးၿပီး သက္ေသအေထာက္အထားရိွ၍ လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ျပႏိုင္မွသာလွ်င္ လက္ခံေလ့ရိွၾကသည္။ သက္ေသ အေထာက္အထား မရိွသည္တို႔ကို လက္ခံယံုၾကည္ရန္ တြန္႔ဆုတ္ၾက၏။ ဘ၀ဆက္လက္ျဖစ္မႈ(သံသရာ)ကိုလည္း သက္ေသအေထာက္ အထား ခုိင္လံုစြာမျပႏိုင္ဟူေသာ ဆင္ေျချဖင့္ သိပၸံနည္းမက်ဟုဆိုကာ မယံုၾကည္လိုၾကေပ။

       ကမၻာေပၚ၌ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ဘာသာ၀ါဒမ်ားရိွရာ အသီးသီးေသာဘာသာ ၀င္တို႔၏ ခံယူခ်က္မ်ားတြင္ လူသားတို႔၏ မ်က္ျမင္ နားၾကားစေသာ သာမန္အာ႐ံုသိစိတ္ငါးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ လက္လွမ္းမီွႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ားရိွသကဲ့သို႔၊ ထိုသာမန္အာ႐ံုသိစိတ္တို႔ျဖင့္ အလွမ္းမမီွ ႏိုင္ေသာအခ်က္မ်ားလည္း အေျမာက္အမ်ားရိွေနပါသည္။

       လူ႕အသိုက္အ၀န္းတြင္ လုိက္နာဖြယ္၊ ျပဳက်င့္ဖြယ္၊ လုပ္ေဆာင္ဖြယ္စသည္တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘာသာတရားတို႔၏ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားသည္ သာမန္အာ႐ံုသိစိတ္တို႔ျဖင့္ သိႏိုင္၊ နားလည္ႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ားလိုလိုခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ စိတ္၀ိညာဏ္၊ တမလြန္ဘ၀၊ ကံတရား၊ နိဗၺာန္စသည္တို႔သည္ မ်က္ျမင္နားၾကားစသည့္ အာ႐ံုသိစိတ္မ်ားျဖင့္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ သိႏိုင္ျမင္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္စေကာင္းေသာအရားမ်ား မဟုတ္ၾကပါေခ်။ ထိုသို႔ပင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မသိႏိုင္ေသာ္လည္း အဆိုပါအရာမ်ားကို ဘာသာတရားက သင္ၾကားထားသည့္အတိုင္း ယံုၾကည္စိတ္ျဖင့္ လက္ခံလာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။

       သိပၸံပညာတိုးတက္ထြန္းကားလာေသာ ယေန႔ေခတ္တြင္ လူတို႔သည္ အရာရာကို သိပၸံပညာျဖင့္ ႏိႈင္းခ်ိန္လာၾကရာ သိပၸံနည္းျဖင့္ လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ေဖာ္ျပ၍ မရေသာအရာမ်ားကို တကယ္ရိွအေနျဖင့္ လက္ခံယံုၾကည္ရန္ ၀န္ေလးလာၾကပါသည္။ ဘာသာတရားမ်ားက နတ္ရိွ ေၾကာင္း၊ ငရဲျပည္ရိွေၾကာင္း ညႊန္ျပသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူမွ် နတ္မ်ား၊ ငရဲသားမ်ားကို တပ္အပ္ မျမင္ဘူးေခ်။ ငရဲျပည္ႏွင့္ နတ္ျပည္ဗိမာန္ဆိုသည္တို႔မွာလည္း နကၡတ္ပညာရွင္တို႔၏ အင္အား ေကာင္းလွေသာ နကၡတ္ၾကည့္မွန္ေျပာင္း၀တြင္ အရိပ္မွ်ပင္ ထင္မလာဘူးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းတို႔ကို ဆင္းရဲဒုက္ၡႏွင့္ အေၾကာက္တရားမ်ားမွ ပုန္းခိုလိုေသာစိတ္မ်ားက ဖန္တီးထုတ္လုပ္ လိုက္ေသာ စိတၱဇအရာမ်ားအျဖစ္သာ ႐ႈျမင္သေဘာထားလာၾကပါသည္။

       အမွန္အားျဖင့္ သိပၸနည္းျဖင့္ စမ္းသပ္၍ မရေသာအရာမ်ားမွာ သာမန္အာ႐ံုသိစိတ္ တို႔၏ နယ္နိမိတ္ျပင္ပမွ အရာမ်ားသာျဖစ္ေနေပသည္။ သိပၸံပညာဆိုသည္မွာလည္း အာ႐ံုသိစိတ္ တို႔ျဖင့္ အလွမ္းမီွႏိုင္ရာ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ ေဘာင္အတြင္း၌သာ စူးစမ္းရွာေဖြႏိုင္ပါသည္။

       သို႔ျဖစ္၍ အာ႐ံုသိစိတ္ငါးပါးတို႔၏ နယ္နိမိတ္ျပင္ပ၊ မ်က္ျမင္နားၾကားစသည့္ အာ႐ံုသိစိတ္မ်ားျဖင့္ အလွမ္းမမီွႏိုင္ရာ နယ္ပယ္တြင္ ကံ၊ တမလြန္၊ နိဗၺာန္စသည့္ တကယ္ရိွေနေသာ အရိွသဘာ၀တရားမ်ားကို ျငင္းပယ္ရန္ မသင့္ေပ။

       တမလြန္ဘ၀အယူအဆႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပထမစဥ္းစားသင့္သည္မွာ လူအခ်င္းခ်င္းတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးမတူ၊ ထူးျခားသည့္ အခ်က္မ်ားရိွေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕သည္ ေမြးကတည္းကပင္ အက်ိဳးအကန္း၊ ဆြံ႕အသူမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ရပါသည္။ ယင္းအေျခအေနမ်ားကို မိဘမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု တထစ္ခ်မေျပာႏိုင္ေပ။ မိခင္တစ္ဦးတည္းမွ ေမြးဖြားလာေသာ အမႊာပူးတို႔သည္ပင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အက်င့္စ႐ိုက္၊ စိတ္ရင္းစိတ္ဓာတ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ကြာျခားသည္ ကိုေတြ႕ရပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ ယခုဘ၀ႏွင့္ မ်ားစြာမသက္ဆိုင္ဘဲ ေရွးဘ၀မ်ားစြာမွ ကံဟူေသာ အေၾကာင္းတရားတို႔၏ အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆရပါမည္။ လူတို႔၏ အရည္အေသြး၊ ထူးျခားသည့္စြမ္းရည္၊ ထူးခၽြန္သည့္ၪဏ္ရည္ၪဏ္ေသြးစသည္တို႔သည္ အတိတ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုး အဖန္ဖန္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ကံ(ကမ္ၼ)မ်ား၏ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္သြယ္ မႈရလာဒ္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။

       စြမ္းအင္တည္ၿမဲျခင္းနိယာမသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ႐ူပေဗဒပညာတြင္ အေျခခံတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုနိယာမအရ စြမ္းအင္မ်ား အသြင္ေျပာင္းေသာအခါ စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳးမွာ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေသာ္လည္း အျခားအသြင္ျဖင့္ စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳး ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ဤသို႔ေျပာင္းလဲ ရာ၌ စြမ္းအင္မွာ ပ်က္ျပယ္သြားျခင္းမရိွေပ။ စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳး ဆံုး႐ံႈးေပ်ာက္ကြယ္သြားလွ်င္ ၎င္းႏွင့္ ညီမွ်ေသာ အျခားစြမ္းအင္တစ္ခု ေပၚေပါက္လာၿမဲျဖစ္သည္။ ဤသေဘာတရားအရ လူတစ္ဦး ေသဆံုးသြားေသာအခါ ေသသူ၏ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာ စြမ္းအင္တို႔သည္လည္း အသြင္သစ္ျဖင့္ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ ေသသည့္အခါ ႐ုပ္ခႏ္ၶာကိုယ္ အလုပ္မလုပ္ ေတာ့ေသာ္လည္း ေသသူ၏ျပန္းထန္လွေသာ တပ္မက္မႈစြမ္းအင္သည္ အရိွန္အဟုန္ျဖင့္ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနပါသည္။ ၎င္းမွတစ္ဖန္ ဘ၀သစ္တစ္ခု ျပန္လည္ျဖစ္တည္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္တို႔ကား ေနာက္ဘ၀ရိွႏိုင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယုတ္ၱိေဗဒႏွင့္ သိပ္ၸံပညာ႐ႈေထာင့္ တို႔မွ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အာဖရိက သို႔ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္႔ပြါးျပီ

အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven ကို၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာန္နဲ႔အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ

အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကိုနာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာအိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳးရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ထိုင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ၂-ပါး မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း သူဟာ ဗုဒၶဝါဒကိုဆက္လက္ေလ့လာဖို႔ သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူက

တိဗတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္းလားမားရွိရာကို သြားေရာက္ အ႐ိုအေသေပးခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေလ့လာဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီးစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြမ်ားတဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာ

ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရကူး နည္းျပလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဘဝဟာအတိုင္းအတာတစ္ခုျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာေလာကီဥစၥာျပည့္စံုမႈေတြ မွာ ဘယ္လိုမွ မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းလက္ရွိအလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး အမိခင္ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။
မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ခရီးေဆာင္အိပ္ႀကီးသယ္ေဆာင္ၿပီး ျပန္လာမဲ့ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရး သမားႀကီးအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။သူ႔ကိုတကယ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ေတြနဲ႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရးကူးရာမွာသံုးတဲ့ ပစၥည္းေတြသယ္လာတဲ့ ဆံပင္ရိတ္ထားတဲ့ ေယာဂီတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကူးစရာ ပင္လယ္မရွိ တရားေဆြးေႏြးစရာဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကို ဒါေတြသယ္လာတယ္ ဆိုေတာ့ ထူးဆန္းေနၾကတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပည့္စံုတဲ့ ဘဝကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေတာ့ အခ်ိဳ႕က မင္းစိတ္မွမွန္ေသးရဲ႕လား ဆရာဝန္ျပပါလားလို႔ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္တရားအားထုတ္နဲ႔သာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနခဲ့တယ္။ (သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာသူအလုပ္၊လုပ္ခဲ့တဲ့ အပန္းေျဖစခန္းေလးဟာ ဆူနာမီဒဏ္ ခံလိုက္ရေတာ့ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ မ်ားစြာ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးသြားတဲ့ သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္။

ဆရာေတာ္အေလာင္ လ်ာတြက္လည္း သံေဝဂယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမၼယ္။

(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာျပဳဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တာေၾကာင့္

နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနသလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။)
အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ စာအုပ္ေတြအားလံုးမီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔နဲ႔ ဘိုင္ဘယ္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာထိုင္ဖတ္ေနဖို႔၊ သူ႔ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျပန္ျဖစ္လာဖို႔စည္း႐ံုးၾကေသးတယ္။ သူ႔ကို အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိတ္ကေလး၊ ၾကက္ကေလးေတြ စားဖို႔

လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့ ေယာဂီလူငယ္Steven က အေကာင္ေတြ သတ္တာကို မလိုလားေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အတြက္သတ္မွာကို လံုးဝ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ေဒသမွာ

သူဟာတစ္ဦးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္။ တိုင္ပင္စရာမိတ္ေဆြနဲ႔ နည္းခံစရာဆရာမရွိတဲ့ဘဝမွာ သူမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုမိုျပည့္စံုတဲ့ အမွန္တရားကိုရွာေဖြဖို႔ သူဟာ အမိေျမကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္စြန္႔ခြာရျပန္တယ္
 ေတာင္အေမရီကား ေျမာက္အေမရီကားမွာ ဝိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ TathagataMeditation Center TMC မွာ တရားအားထုတ္ခြင့္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့သူဟာ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ TMC စင္တာကပဲ

ဗီယက္နာမ္ဆရာေတာ္ေတြ၊ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသြားေသာ သိဒၶတၳေဂၚတမ ဘုရားရွင္ရဲ႕

သားေတာ္အျဖစ္ကို ရယူခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရကၡိတ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို ခံယူလိုက္တယ္။



ရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံေတာင္ၾကားေဒသတစ္ခုမွာ တရားအားထုတ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား၊ အမိေျမကို

ဓမၼမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြး ၂-မ်ိဳးဝင္လာတယ္။

ျမန္မာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑ိတက ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ သာသနာျပဳဖို႔ကိုအားေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦးမွမရွိတဲ့ေဒသမွာ ရဟန္းတပါးအျဖစ္ ေနဖို႔ မလြယ္ကူႏုိင္ေၾကာင္းစားဖို႔ေနဖို႔ပင္ အခက္အခဲရွိႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို ေျပာၾကေသးတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ဗုဒၶရကၡိတဟာ အမိေျမကို ျပန္ၿပီး ဗုဒၶသာသနာျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အမိေျမကို မျပန္ခင္ အိႏၵိယ၊ ျမန္မာ၊သိရီလကၤာႏိုင္ငံေတြကို အလည္အပတ္သြားေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သိရီလကၤာႏိုင္ငံဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက သူ႔အျပန္လမ္းအတြက္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္၂-ဆူထဲက တစ္ဆူကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြားဖုိ႔ ေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္း

အ႐ြယ္ႀကီးမားတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ယူဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။

ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ေလယာဥ္နဲ႔ သယ္ေဆာင္ရာမွာ ကင္ညာႏိုင္ငံအေရာက္အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို မဖူးျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြကသူ႔ကို အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေဒသခံ Maasai လူမ်ိဳးစုတစ္ခုရဲ႕ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနလို႔ Maasai မဟုတ္ဘဲ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ရတယ္။



အိမ္ျပန္ေရာက္လိုက္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသျဖစ္ရတယ္။သားရဟန္းကိုၾကည့္ၿပီး Steven မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးေသးတယ္။

ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သားျဖစ္သူကို အိမ္အေရာက္ျပန္ပို႔ေပးေသာ God ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေသးတယ္။ သားျဖစ္သူကေတာ့သူ႔ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ဘုရားသခင္ဆိုတာ

လံုးဝမရွိေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမျဖစ္သူစိတ္အေႏွာင္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာမွ မေျပာပဲေနခဲ့တယ္။



ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ သဃၤန္းဝတ္ႀကီးနဲ႔ အိမ္မွာၾကာၾကာေနလို႔မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလး ျဖစ္လာေအာင္အားထုတ္ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ TMC စင္တာက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ ေက်းဇူးနဲ႕

ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ စင္တာတစ္ခုကိုဖြင့္လစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။



သတင္းသံုးရာ၊ ဆြမ္းခံရာ၊ အစစ နားမလည္သူေတြမ်ားလို႔ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကိုင္တဲ့ ယပ္ကို တင္းနစ္ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးအတြက္ ဘတ္တန္လို႔ထင္သူေတြ၊ သပိတ္ကို

ဗုံးထင္သူေတြ၊ ေဘာလံုးထင္သူေတြ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကိုၾကည့္ၿပီးတိုင္းရင္းေဆးေရာင္းတဲ့ Maasai ထင္သူေတြ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းခံထြက္လို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေကာင္းမွန္းသိသူကလည္း မရွိသေလာက္ ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဖိနပ္မပါေခ်ဗလာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားကေတာင္ ဆြမ္းလွဴဖို႔ သဒၶါတရားေတြျဖစ္လာၾကပါတယ္။



အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းမိသားစုေတြ၊ သိရီလကၤာမိသားစုေတြရဲ႕ လိပ္စာကို ရခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီးကိုပါ အတူတကြအဆိုပါ မိသားစုေတြဆီကို ႂကြခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြကစုေပါင္းဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေထရဝါဒပံုစံစနစ္တက် သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့ ဆရာေတာ္ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာဆြမ္းကိုလည္းေလာင္းလွဴၾက ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကတာေတြ႔ေတာ့မယ္ေတာ္ႀကီးက အလြန္တရာ အံ့ၾသခဲ့ပါတယ္။ သိရီလကၤာလူမ်ိဳးကလည္းစက္႐ံုတစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။

ဆရာေတာ္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ ထံုးစံအတိုင္း႐ိုေသစြာရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕

စိတ္ခံစားမႈသဒၶါတရားကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္်ာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ခၽြတ္ခန္းကို သတိရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးသေ႐ြ႕ ဆြမ္းအဖို႔ကိုတာဝန္ယူပါရေစလို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။



အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေလာေလာဆယ္အေနအားျဖစ္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၀-ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မယ္ေတာ္ႀကီဟာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ တင့္တယ္လွတဲ့

႐ူပကာယတေတာ္ကို ၾကည္ညိဳတတ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႔ ဗုဒၶဝါဒကို ေလ့လာလိုေၾကာင္းသားရဟန္းေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက တရာဓမၼေတြ ေဟာျပလို႔ မယ္ေတာ္၊ႏွစ္မေတာ္နဲ႔ ေယာက္ဖ၊ တူ/တူမ မ်ားအျပင္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕နဲ႔ အနည္းငယ္ေသာ

ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ငါးပါးေသာ နိစၥသီလတို႔ကိုတည္ေဆာက္သူ ဗုဒၶရဲ႕တပည့္သာဝကမ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အခုေတာ့အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ ရတနာေျမ ျဖစ္ေသာ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ the pearl of Africa မွာ

ဗုဒၶဝါဒဟာ စတင္လို႔ အျမစ္တြယ္ခဲ့ပါၿပီ။



ဆရာေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာညီလာခံႀကီးကိုလည္း ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႔ ပထမဆံုးတတ္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။King Oyo of Tooro ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံက Tooroေဒသရဲ႕ဘုရင္ေလး Oyo ဟာလည္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးကို တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။



မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုအစည္းအေဝးႀကီးကိုလည္း တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။



ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ Kampalaၿမိဳ႕ေတာ္က University of Makere ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကို ေဟာေျပာခဲ့ရပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မဆာခ်ဴးဆက္တကၠသိုလ္မွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြပါပဲ။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုေတာ့ ဒီမွာေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။



Uganda Buddhist Centre
Plot 31, Garuga Road, Bulega, Entebbe
P.O.Box 16650, Kampala
UGANDA
Telephone: +256-(0)414-662203
Mobile phone: +256-(0)782-159985
E-mail : ugandabuddhistcentre@gmail.com
Web site: http://www.ugandabuddhistcentER.org/