ကုိယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊
ပါးစို႐ံုရွိမွာေပါ့။
သပိတ္မသြတ္နဲ႔ လြတ္ၿပီးသား၊
ကၽြတ္ၿပီးသား။
ထမင္းမထုပ္နဲ႔ သိုးစာ၊ ပုပ္စာ၊
ျဖဳန္းတီးစာ။
အိုးမခြဲနဲ႔၊ အိုးမလို ဘာကိုမွ
ကုိယ္မစြဲဘူး။
အပြင့္အခက္ ယူမသြားနဲ႔ ျပန္လိုက္ရမယ့္
အစားမဟုတ္ဘူး။
ရက္လည္၊ လလည္၊ ႏွစ္လည္ ဘာကိုမွ
မလည္နဲ႔၊ သံသရာႀကီးမွာ လည္ခဲ့သူ။
ကုိယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊ ႀကိဳႀကိဳၿပီး
ေသထားသူ။
"ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္" ကို
ျမတ္ႏိုးပူေဇာ္ရင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အေသရင္းထားသမို႔
မရဏမင္းဆီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမွာ။
ၿပီးေတာ့ ေျပာပါရေစ သာသနာ၊ စာေပ၊
ပရဟိတ လုပ္လက္စေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔၊
ဟာဒီ ခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ေျမကို ျပန္လာခဲ့မယ္ မုခ်။
ဒီေတာ့ ကုိယ္ေသရင္ မငိုနဲ႔၊
ေျဖသာစမ္းပါ၊ ၿပံဳးစမ္းပါ လူသာဆံုးတာ က်န္တာမ႐ံႈးဘူး။
မွာခဲ့ၿပီ၊ ေျပာခဲ့ၿပီေနာ္၊
ဒါပါပဲ။
မိုးဟိန္း
(သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)
ေကာင္းလိုက္တာ။ ။
ReplyDelete